Bir gece vakit geceyarısına doğru Alama otoyolunun kenarında
duran bir zenci kadın gördüm. Bardaktan boşanırca yağan
yağmura rağmen, bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati
çekmeye çalışıyordu. Geçen her arabaya el sallıyordu. Yanında
durdum. 60'lı yıllarda bir beyazın bir zenciye hem de Alabama'da
yardıma kalkışması pek olağan şeylerden değildi. Onu kente
kadar götürdüm. Bir taksi durağına bıraktım. Ayrılırken ille de
adresimi istedi Verdim. Bir hafta sonra kapım çalındı. Muazzam
bir konsol televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi,
armağanda.. "Geçen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür
ederim. O korkunç yağmur sadece elbiselerimi değil, ruhumu da
sırılsıklam etmişti. Kendime güvenimi yitirmek üzereydim, siz
çıka geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan kocamın yatağının
baş ucuna zamanında ulaşmayı başardım. Biraz sonra son
nefesini verdi.
Tanrı bana yardım eden sizi ve başkalarına karşılık beklemeksizin
yardım eden herkesi kutsasın!..
En iyi dileklerimle,
Bayan Nat King Cole.".