 İNANMIYORSAN |
| İnanmıyorum sana
demiştin İnanmak sevdayı bilmekle başlar Yeni bir bahar olmak bulutların kalbinde Sonra bin bir çiçekle sarılmak yeryüzüne Gökkuşağında bulup ıstırabın rengini Bir yangının gözlerinde acıya Gülmekle başlar. İnan ki, fırtınadır senden bana yalnızlık Bir damla mutluluğun mihengini kim taşır Bir mum aydınlatır mı Bir kuşun kanatları İstesem götürür mü izlerini öteye İnanamıyorum diyorsan hâlâ Nasıl inandırır gözlerim gözlerine Bir rahlenin önünde diz çöken yüreğimin Bilinmeyen harflerin kan rengine bürünen İnanılmaz şiirler büyüyen ellerinde Kayıp bir define aradığını İnanmak beyazı bilmekle başlar Habercinin kitabından müjdeler toplayarak Korkunun ve karanlığın üstüne Dökerek masalları, efsaneleri Arınmakla, yürümekle sevgilim Denizi arayan gözyaşlarını Silmekle başlar. İnanamıyorsan, elbette kalbim İndiremez gökten güneşi sana İnanmak varmaktır, bilince “niye?” Altından ırmaklar akan ülkeye |
 |