ahmetmercan


TİH ÇÖLÜ YAĞMURLARI.


seni anlatamadım bağışla beni
kurudu sözcükler dil arasında
yutkundum yüreğim fırladı birden
diI oldu bakışım namlu altında

beni ateşlere salan gözlerin
anlatmakla yandırmıyor kimseyi
gel gir de şimşekle böl rüyaları
bilsinler kefensiz aşkla ölmeyi

seni tih çölünde görenler oldu
yazyağmuruydun kurak çöllere
istediler efsane ol sözde kal
ben direndim karasaplı hançere

ülkendeyim geceleri kanamıyorum
olmasın diyorum sabah uyanıyorum
bir kırlangıç arşınlıyor semayı
kaynıyor bakışlarım duramıyorum

küçük bir aralık anlık bakışın yetti
kuyularda bakraç bekleyen benim
yıldızlara yürümem de yetmedi
ellerine çünkü değmişti elim

hüzün senden sonra rengimiz bizim
bir yetim çocuğun yuvasız kuşun
sayki sayılmayan düşüyüz şimdi
bakarız yollara sen yine yoksun

kalmayan çareye başvuran benim
ne feryatlar doldurdum gök boşluğuna
çocukları gösterdim seni anarken
özlemden yol buldum senin çağına

ey medine gel şiire gir yine
sensiz kentler rüyalarda üşüyor
hesapları yakan aşk kervanları
yalınayak yollarına düşüyor.

26 şubat 1996