Seyyid Muhammed Raşid


	( 1930 - 1993 )
BİR MANEVİ ÖNDERİN KAYBI fehmi KORU - ZAMAN Vefatının üçüncü günüydü ve vefatı öğrendiği- miz günden beri ilk defa biraraya geliyorduk. Yüzün- deki buruk ifadeyi açıklamak için, "İnsanın mürşidi ölünce içinde bir boşluk kalıyor" dedi. Birkaç gündür etrafta hissettiğim sarsılmanın en derin anlamını bunu söyleyenin yüzüne baktığım o an çıkardım. Yakınım- daki birçok insan, şu sıralarda içlerinde derin bir boş- luk hissediyorlar. Ve o sebeple buruklar... Hayatında hiçbir iniş çıkışı bulunmayan, davra- nışları önceden kesitirilebilir bir insan olan babamın, hepimizi şaşırtan iki ani ve fevri davranışını gördük bugüne kadar... Biri, bizlere kızıp biraz kafasını dinle- mek istediğinde, neredeyse 30 yıl aradan sonra, asker- liğini yaptığı il olan Malatya'ya çekip gitmesiydi. Di- ğeri ise; birkaç günlük bir başka ortadan kaybolmasıy- dı. Döndükten bir müddet soma, o da iyice sıkıştırın- ca, Adıyaman'ın Menzil köyüne gitttiğini itiraf etmiş- İzmir nere Adıyaman nere? Esnaflar çevresinde biçok kişi, her hafta birkaç otobüsle Menzil ziyaretini alışkanlık haline getirmişler; cami arkadaşları onu da ikna edip, bizlere bile haber vermesini beklemeden Menzil'e sürüklemişler... Sorguladığımızda, orada gördüğü basit ama anlamlı hayattan bölük pörçük sah- neler aktarmıştı: Altı her zaman kaynayan kazan, dışa- rıdan gelenlerin yatması için hazırlanmış yer yatakları, cemaat halinde kılınan namazlar... Kimsenin aç, açık- , ta ve manevi korumasız kalmadığı bir yermiş Menzil... Başkaları manevi hayatın dışında kalmışlar "ölü- mü" zor idrak ediyorlar. Çok kısa sürede olup bitenler onları şaşırtıyor olmalı. Cuma namazı sırasında vefat eden bir insan, sevenleri tarafından hemen köyüne gö- türülüyor, Şafii geleneğine uyularak vakit geçirmeden toprağa veriliyor... Ölümle toprağa verme arasında yalnızca 24 saat geçmesine rağmen onbinin üzerinde insan Menzil'e gelmiş bile.. Türkiye'nin her tarafın- dan... Şeyh Raşid Erol, vefatından sonra çıkan yazılar- dan öğrendiğime göre, öyle fazla konuşan bir "mür- şid"değilmiş...Onu ziyaret edenler, Menzil'de bulduk- ları ortamın etkisinde kalırlarmış... Daha doğrusu, sözlü ikna yerine, hal ve tavrıyla tebliğ yöntemi imiş onunki... Sağlandığı esaslar ve takipçilerinin izlemesi- ni istediği ilkeler, varlığıyla etrafına örnek olarak in- sandan insana geçiyor olmalı... Mana aleminin dışında kalanlar işte bunu anla- yamaz. Onların zannetikleri, inanan kesim arasındaki ilişkilerin madde ve para temeline dayandığıdır... Bi- raz daha insaflı olanlar, önder durumundaki kişinin cezibesinin etkisini de kabul ederler. Ancak hiçbirinin aklına, kalpten kalbe bir yol olabileceği gelmez.. Konuşmadan anlaşılabileceğini düşünmezler bile.. Oysa, Seyyid Raşid Erol, Öyle çok konuşmayan, insanları etkilemek için hiç çaba göstermeyen, ama insanların peşinden ayrılmadığı bir "mürşid"di. Küçücük bir köy, sırf o orada yaşıyor diye, ülke- nin her tarafından gelen insanlarla dolup taşıyordu. Otobüslerle, otomobillerle gelenler, köydeki imkan- larla misafir ediliyor, doyuruluyor ve isteyen istediği kadar kalıp, istediği anda orayı terkediyordu. Gelenle- rin içinde kötü alışkanlıkları olan, içki ve kumardan kendilerni alamayanlar, Menzil'in manevi havasını teneffüs edince, o alışkanlıklarını terkediyorlardı... Vaktiyle meyhane iken lokantaya çevrilmiş yerler gördüm Anadolu'da... Adlarını da "Menzil"e çevir- mişlerdi... 12 Eylül askeri darbesinin en, baskıcı günlerinde, ülkeyi yöneten komutanlar Menzil'i de keşfetmişlerdi. Kimin aklına nereden geldiyse, Şeyh Raşid Erol'a zo- runlu ikamet yeri olarak Gökçeada'yı seçmişti. Az ki- şinin yaşadığı, vaktiyle Rumlar tarafından iskan edil- miş bir adayı... İkametgahıda, eğer yanlış bilmiyor- sam, bir meyhanenin üstüydü. İnançlı bir insana yapı- labilecek en büyük zulüm... Çeşitli sağlık sorunları bulunan Şeyh'in tedavisini de engelliyorlardı. Zorunlu ikamet ve tedavisinin engellenmesi bir yana, kendisini tanıyanlarla irtibatının kesilmesi daha da büyük bir zulümdü. Kenan Evren, sonradan kitaplaştırdığı anılarında, Turgut Özal'a ilk olumsuz teşhisi koymasına Şeyh Raşid Erol'un vesile olduğunu anlatır. Özal, sağlığı bozuk, sevenleriyle irtibatı kopmuş Şeyh'in sürgün hayatının sona ermesini talep etmiştir. Her halde, bu- nu, uygun bir dille yapmış olmalı. 12 Eylül'ün kudret- li lideri, "Yaptığı teklif iğrençti" gibi bir şeyler söy- ler... Bir manevi liderin zulmüne son verilmesini iğ- renç bulan Kenan Paşa... Seyyid Raşid Erol'un zorunlu ikametinin sona erdirilmesi, askerlerin göreve getirdiği merhum Tur- gut Özal gibi siyasiler tarafından başarılamaz, ama yi- ne onların kurduğu partinin başına getirdikleri bir baş- ka emekli askerin devreye girmesi etkili olur. MDP Lideri Turgut Sunalp Paşa, parti işinde yanında bulu- nan siyasetten anlayan bir kadronun telkiniyle, Şeyh Raşid Erol'un daha uygun bir yere taşınmasını sağ- lar... Ankara'daki kısa bir ikamet, ANAP iktidarının ilk günler'ınde, yeniden Menzil'e dönüşle noktalanır. Köydeki cenaze töreninde Büyük Birlik Partisi (BBP) Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu da bulun- muş... Yeniden Doğuş Partisi (YDH) lideri Hasan Ce- lal Güzel de... Fotoğraflara baktım, çeşitli vesilelerle tanıdığım yığınla insan gördüm. Hepsi de sevgi ve bağlılıklarını sunmak üzere oraya gitmişlerdi, besbel- li... Bağlılığı olan bir yakınım, gitmesi mümkün olma- dığı halde gitmediğinin ızdırabını çekiyordu, törenden dört gün sonra bile... Binlerce kişi aynı duyguları pay- laşıyor olmalı şimdi... Cuma günü Meclis'e gittim ve cuma namazını da orada kıldım. Zaman'dan vefat haberini duymuşlar, ama teyidi için bir kanal gerekmiş.. Benim aklıma ilk gelen isim, Şeyh ile uzaktan ilgimi kuran işadamı Ah- met Etöz oldu. İzmir Caddesi'nde spor malzemeleri mağazası olan Ahmet Bey, vefat haberiyle birlikte hastaneye koşmuş... Mağazasında çalışanlar vefatı doğruladılar. Şimdi kimbilir ne kadar üzgündür Ah- met Bey... Türkiye zor bir döneme girdi. Bu dönemde birlik ve beraberliğin çimentosu olacak manevi liderlere da- ha fazla ihtiyaç var. Seyyid Muhammed Raşid Erol, Adıyaman'ın Menzil köyünde, doğusu ve batısıyla bü- tün anadolu'yu kepçeleyen böyle bir manevi önderdi. Vefatı, onu tanıyan, ona bağlılık duyanlar kadar, onu uzaktan sevenleri de derinden üzdü. TRT bu vefattan herkesi haberdar edebilirdi, et- medi. Gazeteler, etki alanının genişliğini tam kestire- medikleri için, kısa haberler vermekle yetindiler. Şeyh Raşid Erol, kendi çizgisini devam ettirecek hayırlı evlatlarla onbinlerce bağlısını geride bıraktı. Onu tanıyamamış bizim gibiler de yokluğunu hissede- cekler... Ama en büyük kayıp, ayrılık ve bölünme be- lasının pençesine düşmüş olan ülkenindir; bunu unut- mayın... Mekanı cennet olsun... .